هرکسی برود حق دارد، رفتن دلیل نمیخواهد، ماندن اما

این روزها که برای چاپ کتاب تلاش میکنم و نبود ساختارهای محکم و حساب شده برای بررسی کارهای فرهنگی و اتفاقات این روزها بیشتر به خود می گویم که باید دنبال معنا رفت؟ چرا همه چیز با عشق معنا میشود؟

آیا کتاب سمان و عینک شکسته اش جواب سوال را میدهد؟